یکی از شروط صحیح بودن قراردادها وجود قصد جدی بر تحقق عقد همراه با ابراز صریح آن از سوی طرفین عقد است. این شرط در عقود حضورى پس از احراز عقل و بلوغ دو طرف قرارداد از قرائن موجود و بر اساس اصول عقلایى احراز مىگردد؛ ولی تحقق و احراز این شرط در قراردادهای الکترونیکی مشکل و با سؤالهای زیادی مواجه است؛ از قبیل اینکه با توجه به بیخبری یک طرف ایجاب از انشای قبول توسط طرف دیگر و غیرحضوریبودن آن، چگونه قصد انشای ایجاب در زمان قبول تحقق می‌گردد و آیا اساساً دلیل شرطیت قصد شامل قرارداد الکترونیکی می‌شود و در فرض شمول چگونه میتوان آن را احراز کرد؟ هر طرف عقد چگونه باید آن را ابراز کند؟ علاوه بر اینها آگهیهای الکترونیکی در این زمینه تا چه حدّ اعتبار دارد؟ این همه در حالی است که بررسی فقهی شرط قصد در قراردادهای الکترونیکی در نوشتارهای موجود کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله در چارچوب فقهی و بر اساس تحلیل عرفی، شرطیت قصد و امکان تحقق آن را در قرارداد الکترونیکی بررسی کرده و پس از ارائه راه احراز قصد در این نوع قراردادها و بررسی شروط اجرای اصالت قصد در موارد عدم احراز آن و ضمن بررسی شرطیت صراحت عقد و لزوم ابراز صریح قصد توانسته است جایگاه فقهی فراخوان الکترونیکی و آگهیهای بازرگانی را در قرارداد الکترونیکی بیان کند.
قرارداد الکترونیک نیز مانند قرارداد سنتی حاصل اجتماع ایجاب و قبول است؛ اما به دلیل وضعیت ویژه قراردادهای نخست و اعلام اراده در محیط مجازی و به خصوص با توجه به نیاز مصرف کنندگان به حمایت کافی در چنین فضایی، قواعدی نوین در قوانین مربوط به تجارت الکترونیک گنجانده شده که هدف آنها حصول اطمینان از آگاهی کامل مصرف کننده پیش از پذیرش ایجاب است. در این مقاله ابتدا ایجاب الکترونیک و قواعد حاکم بر آن و در ادامه مسایل مربوط به قبول مصرف کننده را مورد بررسی قرار می دهیم.
قرارداد الکترونیک نیز مانند قرارداد سنتی حاصل اجتماع ایجاب و قبول است؛
صاحب امتیاز
مدیر مسئول
سردبیر
دبیر تحریریه
کارشناس نشریه
اعضای هیات تحریریه
ویراستار انگلیسی
تجارت الکترونیک انقلاب صنعتی سده بیست و یکم نامیده می‌شود که با پیدایش اینترنت به سرعت رو به پیشرفت و گسترش است و روابط تجاری افراد نیز به تبع این پیشرفت دستخوش دگرگونی گشته و امور حقوقی را نیز در این پیشرفت به دنبال کشانده است. گسترش روز افزون معاملات الکترونیکی و لزوم پیشرفت آن در کشورهای درحال توسعه حقوق دانان را برآن داشته تا در جهت پر کردن خلاهای قانونی و مسایل حقوقی مرتبط با این گونه معاملات بکوشند و این مساله ایجاب و قبول را به عنوان وسیله اعلام اراده متعاملین در معاملات الکترونیکی نقش بسزایی دارد. از این رو پرسش اصلی این مقاله این است که ایجاب و قبول در تجارت الکترونیکی ایران و فرانسه به چه نحو بیان می‌گردد؟ این مقاله با روش تحلیلی–توصیفی به دنبال بررسی نقش ایجاب و قبول در تجارت الکترونیکی نظام حقوقی ایران و فرانسه می باشد در حقیقت در ایران و فرانسه تجارت الکترونیکی، روابط تازه ای بین تاجر و مشتری برقرار می شود که از سویی از شمای سنتی فاصله می‌گیرد و از سوی دیگر واسطه های جدیدی در تماس با مشتریان تاجر شکل می گیرند.