مواد رسانای الکتریکی منعطف برپایه پلیمرهای هادی و نانومواد

نگرانی های زیست محیطی، منابع انرژی محدود و فضای رقابتی بازار مصرف عوامل محرک تولیدکنندگان برای تولید محصولات پایدار واقتصادی هستند .فلزات به صورت سنتی برای خواصی همچون استحکام، صلبیت، رسانایی، دوام و مقاومت در برابر گرما و شعله مورد استفاده قرار می گرفته اند. .برخلاف فلزات، مواد گرمانرم چگالی کمی داشته و به سادگی فرآورش می شوند به همین دلیل انرژی بسیار کمتری برای تولید و بازیافت آن ها صرف می شود. علاوه بر آن، تنها با انجام یک مرحله ساده می توان اجزاء بسیار پیچیده ای را بدون نیاز به هرگونه عملیات ثانوی (آمایش سطح، رنگ کردن و ماشینکاری) تولید کرد. چندین جزء می توانند با هم ادغام شوند تا تعدادعملیات مونتاژ کاهش یابد. به علاوه مقاومت شیمیایی، زنگ زدن و مقاومت در برابر خوردگی بسپارها، دوام و طول عمر محصولات را می افزاید. از این رو بسپارها دوستدار محیط زیست بوده و برای تولید آن ها هزینه کمتر صرف می شود. هرچند برخی از ویژگی های کلیدی فلزات نمی توانند توسط مواد گرمانرم معمولی جایگزین شوند، اما تولیدکنندگان می توانند آنها را با بسپارهای گرمانرم ویژهای که با الیاف، تقویت کننده ها و پرکننده ها اصلاح شده اند جایگزین کنند. این آمیزه ها می توانند مقاومت سایش، چقرمگی، صلبیت، شعله، رسانایی و پایداری حرارتی را بهبود بخشیده و نسبت به فلزات بسیار کم هزینه تر می باشند. در این مقاله پلیمرهای رسانا بعنوان جایگزینی برای فلزات معرفی شده و چالش های استفاده از آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

نیلوفر رفیع زاده زعیم

دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده فنی و مهندسی،گروه مهندسی پلیمر

رامین خواجوی

استاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده فنی و مهندسی،گروه مهندسی پلیمر و نساجی

داود طغرایی

استاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر، دانشکده مکانیک،گروه مهندسی مکانیک

جواد علمایی

دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده فنی و مهندسی،گروه مهندسی برق

داود زارعی

دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده فنی و مهندسی،گروه مهندسی پلیمر

https://civilica.com/doc/1824492/